Je kunt geen blad of internetsite openslaan of het gaat over: veranderingen in de markt en onze samenleving die elkaar snel opvolgen, denk aan: generatie Y die hele nieuwe voorwaarden aan hun deelname aan de arbeidsmarkt stelt, globalisering of individualisering in collectieve verbanden. Allemaal ontwikkelingen waar we midden in zitten en die ons bezig houden. Tegen deze achtergrond verandert de logica van het aansturen van bedrijven en processen. De vraag die mij al een tijdje bezig houdt is: wat betekent dit nu concreet voor het vak Management in grote bedrijven?
Het lopende band principe
De organisatiestructuur van corporate bedrijven is van oudsher gebouwd op het principe van de industriële revolutie: de lopende band. Zo wordt er ook bestuurd. Niet voor niets zien we bij verbeterprogramma’s de voorbeelden van Citroën, Toyota e.a. verschijnen als DE voorbeelden van hoe we onze organisaties moeten besturen. Het zijn inderdaad bedrijven die dit tot een kunst hebben verheven: controle, regels, sturen op efficiëntie etc. En je kunt niet zeggen dat het niet heeft gewerkt. Dat heeft het wel! Voortreffelijk zelfs.
Blijft het ook werken gezien de ontwikkeling waar we in zitten?
Bedrijven die zich met globalisering, digitalisering etc. bezig houden, lijken aan dit principe te twijfelen. Zij experimenteren met nieuwe vormen van managen. Denk aan o.a. Google. Grote denkers op het gebied van management en verandering weten het zeker: de “lopende band”- besturing blijft niet werken! In 2007 had ik de eer om over dit onderwerp met professor Henk Volberda (Erasmus Rotterdam) te mogen sparren. Hij is een van de weinige academici in Nederland die zich hier mee bezig houdt. Hij denkt na over flexibel managementmodellen voor corporate organisaties. En in 2010 mocht ik er nog eens met John Kotter over sparren. Geen praktische operationaliseerbare zaken, maar zij komen wel met ideeën, modellen en mooie invalshoeken.
De afgelopen weken kwam ik toevallig twee artikeltjes tegen die beschrijven dat de Chinese managementstijl iets nieuws gaat brengen en dat co-creatie ons gaat helpen. Als ik me afvraag: “Werkt dit in de nieuwe ontwikkelingen waar we in zitten?”, vind ik de ideeën zeker tekort schieten. Maar alleen al door me dit af te vragen heeft het me weer wat verder gebracht in wat eventueel zou kunnen werken.
Het lopende band principe
De organisatiestructuur van corporate bedrijven is van oudsher gebouwd op het principe van de industriële revolutie: de lopende band. Zo wordt er ook bestuurd. Niet voor niets zien we bij verbeterprogramma’s de voorbeelden van Citroën, Toyota e.a. verschijnen als DE voorbeelden van hoe we onze organisaties moeten besturen. Het zijn inderdaad bedrijven die dit tot een kunst hebben verheven: controle, regels, sturen op efficiëntie etc. En je kunt niet zeggen dat het niet heeft gewerkt. Dat heeft het wel! Voortreffelijk zelfs.
Blijft het ook werken gezien de ontwikkeling waar we in zitten?
Bedrijven die zich met globalisering, digitalisering etc. bezig houden, lijken aan dit principe te twijfelen. Zij experimenteren met nieuwe vormen van managen. Denk aan o.a. Google. Grote denkers op het gebied van management en verandering weten het zeker: de “lopende band”- besturing blijft niet werken! In 2007 had ik de eer om over dit onderwerp met professor Henk Volberda (Erasmus Rotterdam) te mogen sparren. Hij is een van de weinige academici in Nederland die zich hier mee bezig houdt. Hij denkt na over flexibel managementmodellen voor corporate organisaties. En in 2010 mocht ik er nog eens met John Kotter over sparren. Geen praktische operationaliseerbare zaken, maar zij komen wel met ideeën, modellen en mooie invalshoeken.
De afgelopen weken kwam ik toevallig twee artikeltjes tegen die beschrijven dat de Chinese managementstijl iets nieuws gaat brengen en dat co-creatie ons gaat helpen. Als ik me afvraag: “Werkt dit in de nieuwe ontwikkelingen waar we in zitten?”, vind ik de ideeën zeker tekort schieten. Maar alleen al door me dit af te vragen heeft het me weer wat verder gebracht in wat eventueel zou kunnen werken.